Jongeren en Veerkracht

"Ik heb een heel zwaar leven...."

Een paar jaar geleden werkte ik als jongerencoach (in de jeugdzorg) bij een zelfstandig wonen traject. De jongeren leren in zo'n traject voor zichzelf te zorgen. Een van de jongeren (M), een lieverd, had na 2 jaar bij ons te hebben gewoond een kamer gevonden. De snelle verhuizing was een verrassing voor ons en ook niet helemaal de keuze van de jongere zelf. Mijn collega en ik hebben op de dag van de verhuizing een lekker ontbijtje voorbereid en met hem ontbeten. Dat kon hij wel waarderen. Hij hield van gezelligheid.

In een notendop: deze jongen is zwaar verwaarloosd geweest en heeft vanaf zijn jonge jaren in de jeugdhulpverlening gezeten. Hij was 20 toen hij voor het eerst zelfstandig ging wonen met ambulante begeleiding. Hij was hier een beetje zenuwachtig voor. De jongen had gelukkig een steunfiguur. Daar waren we blij mee. Deze steunfiguur had echter een groot wantrouwen t.o.v. hulpverlening in het algemeen. Van samenwerking was dan ook geen sprake. Zeer zonde in mijn ogen en een ongelooflijk gemiste kans om deze jongen samen te helpen in zelfstandigheid. Daarnaast zorgde het voor een loyaliteitsconflict bij de jongen. Het was een vrij ingewikkelde situatie en er speelde veel wantrouwen. De steunfiguur in kwestie was op zich een mooi mens met zorgen en een eigen visie en waarheid.

Wat ik wel kwalijk vond is dat de steunfiguur het eigen ongenoegen over de hulpverlening niet opzij kon zetten op het moment dat de jongen aan het verhuizen was. Het afscheid heeft daarom een negatieve lading gekregen en dat had anders gekund. De jongen zelf had namelijk met veel plezier bij ons gewoond. Hij had coaches om hem heen die om hem gaven. De teleurstelling en het gevoel er alleen voor te staan zat dus vooral bij de steunfiguur zelf. Deze negativiteit had helaas invloed op de jongen.  Hij leek te gaan geloven dat er voor hem geen plek meer bij ons was en hij weg 'moest'. Dat is het effect. Dat hij niet meer welkom was. Dat vond ik naar om te merken.

Afwijzing is het laatste wat deze jongen nodig had. Dit 'verhaal' hebben we dan ook rechtgezet bij het ontbijtje. Het was gewoon niet waar. Ik weet gelukkig dat hij diep van binnen ook wel beter wist.

Veerkracht

Wat ik zo mooi vind aan deze jongen is dat hij onder alle omstandigheden toch altijd positief en optimistisch is gebleven. Dat zit in zijn karakter. En hij had zo zijn manier gevonden om met situaties om te gaan. Op het moment dat hij wist dat hij plots ging verhuizen, was hij nogal mat. De ochtend van het ontbijtje zei hij dat hij moeilijk in slaap kon komen, omdat er veel door zijn hoofd ging. Hij liet ons een filmpje zien: Brigitte Kaandorp - Ik heb een heel zwaar leven

We hebben samen ongelooflijk gelachen om dit liedje bij het ontbijtje. Enige zelfspot was hem niet vreemd. Hij wist ook dat hij af en toe in zelfmedelijden kon schieten. ;)

Soms vergeten we hoe sterk jongeren zijn die weinig steun en liefde hebben ontvangen in hun jonge jaren. Hoe afhankelijk ze zijn van volwassenen om hen heen en hoe ze hun eigen manier vinden om met situaties om te gaan. Ze verdienen veel respect. Ik zal hem missen en heb dit laten weten met een stevige knuffel. Het ga je goed lieve M.