Van die momenten dat alles even betekenisloos lijkt

19 juni 2024 – Een spiritueel downmomentje..

Wat als je in je spirituele "zoektocht" vastloopt en dagen hebt dat je in onrust, chaos of letargie beland. Geen voet voor de andere krijgt. Je opsluit terwijl het mooi weer is. Je geen idee hebt wat je moet doen, omdat je een soort betekenisloos gevoel hebt. Je eigenlijk alleen maar kan huilen. Je wilt verdwijnen in een roes, maar dat je zelfs daar niet de rust voor hebt. Je zoekt naar antwoorden en ze niet krijgt. Je ook van binnen wel weet dat je je mag overgeven en in rust mag komen. Het leven saai lijkt. Je eigenlijk niet zo goed raad weet met jezelf. Je wel wilt maar niet kan. Lijkt het. Je twijfelt aan je missie in het leven wat die ook moge zijn. Je denkt. What’s the freaking point of all of this. Veranderen van een “carbon based body” to “a light based body”.. nou en?! Who cares. En je ook weer moet lachen om die gedachten. Omdat je weet; het is een fase. Een ‘niet zo lekker in je vel’ momentje. Het hoort er allemaal bij.

Soms benijd ik mensen die gewoon hun ding doen. Leven. In contact zijn met de natuur. Zich niet altijd hoeven te ‘ontwikkelen’ of te ‘weten’. Zoals ik. Mijn ontwikkelingsproces staat nooit stil lijkt het. Ik ben me hyperbewust van alles wat er gebeurd in mijn leven. Maar vind ik het leuk? Nee. Soms niet. Dan wil ik niets. Rust. Gewoon een boek lezen zonder te leren. Te weten. Te ontwikkelen. Ik verlang soms naar de ‘niks-heid van het leven’. De roddelblaadjes, de mooie plaatjes in magazines. De betekenisloze talkshows. Maar ik haak af, het boeit me allang niet meer.

Soms lijkt het alsof het leven wel mooier wordt maar ook heel klein. Dat ik geen plezier meer heb in aardse zaken. Dat ik alleen nog maar bepaalde muziek kan luisteren of bepaalde films en video's interessant vind die iets te maken hebben met de 'nieuwe wereld'. En dat maakt mijn wereld groot én klein. Soms weet ik het even niet meer. Ben ik een beetje doods, zoals in 2019. Anders natuurlijk, maar ook in die tussenfase. Ik moet weer huilen. Die verloren uren en dagen die ik heb. Tussen die fijne dagen door. Ik vind ze lastig. Waar ga ik naartoe. Ik weet het niet. Zit ik op een flow, dan komt er weer een dag dat het allemaal stagneert op de een of andere manier. Mijn energie niet stroomt. Ik verdrietig ben. Pfff. Ik vind het niet makkelijk.

Ik kijk naar mijn tuin. Het is een paradijsje. Maar zit ik erin? Nee. Ik hok mezelf op in mijn huis. Wellicht is het nodig. Ik weet het niet. Voel me eenzaam. Soms. Saai leven. En ook weer niet. Dan denk ik ook weleens. IS dit het gewoon. Geef je over aan de oneindige intelligentie, leg je leven in gods handen. Laat het gaan. Zie het mooie in alle momenten. En terwijl ik dit typ voel ik het ook weer. Zie ik een bloemetje in de zon. Ik weet het ook wel. Het is die golfbeweging die het leven is. Van moment naar moment is wat we doen. Het wegkruipen, ophokken en verdwijnen, dat zijn momenten die steeds weer terugkomen.

Wellicht heeft het weer er ook mee te maken. Weinig zon, warmte en zomer. Maar ja, ik zie ook mensen fietsen, sporten, wandelen.. ik zit binnen. Geen hond om uit te laten. Ah.. ik herken dit. Zelfmedelijden. Ik zit in zelf medelijden. Laat het maar even gebeuren. Het is wat het is. Het leven is even betekenisloos. Nou ja. Het is wat het is. Ondertussen terwijl ik dit typ speelt er een mooi muziekje op de achtergrond. Dank je wel mooi muziekje en diegene die dit heeft gecomponeerd. Blessings voor jouw creatieve moment. Het raakt mijn hart.

Het is niet makkelijk dit ascentieproces. Ik moet weer huilen. Het zullen de symptomen wel zijn. Geen zin in een ‘inspirational’ video. Hele ochtend al oeverloos gedaan. Geen energie om zelf iets te maken. Eigenlijk heb ik zin om op de bank te liggen. Laat ik dat maar even doen. 

p.s.

Als je toevallig ook in een downmomentje bent beland tijdens het ingewikkelde proces dat ascensie heet… weet dan, je bent niet alleen. ;)

Dit was een channelboodschap naar mezelf. Ik dacht, ik plaats hem gewoon. Ik channel regelmatig, dat wil zeggen, ik ga zitten en begin met typen. Ik laat de woorden uit me stromen, zo help ik mezelf om te doorvoelen, helderheid te krijgen, te accepteren en antwoorden te vinden. Vaak wordt er een hoger bewustzijnsniveau actief. Het is een fijn proces, probeer het ook eens. Gewoon zitten, schrijven of typen wat in je opkomt. Of vraag: wat wil mijn ziel mij vandaag vertellen? De antwoorden komen vanzelf.

Een mooie en fijne dag gewenst X